[ฅนสองเล]

ตลาดรถ 2 ล้อบ้านเราต้องบอกว่าเป็นอีกหนึ่งตลาดที่มีสันและมีการแข่งขันกันมากตลาดหนึ่ง แม้จะไม่ดุเดือดเท่าตลาดรถยนต์เพราะการแข่งขันมีกันเพียงแค่ไม่กี่แบรนด์ หากย้อนเวลากลับไปสัก 20 ปี ในวัยเด็กของผมจำได้อยู่ 4 แบรนด์ ฮอนด้า ยามาฮ่า ซูซูกิ และคาวาซากิ ซึ่งไม่ได้แตกต่างอะไรมากมายจากปัจจุบันอาจแตกต่างกันที่ส่วนครองตลาดมากกว่า

จากที่เคยแชร์ส่วนแบ่งในอัตราใกล้เคียงกันกลับเป็นการครองตลาดที่เบ็ดเสร็จมากยิ่งขึ้นจากค่ายปีกนก ฮอนด้าที่ครองส่วนแบ่งตลาดบ้านเราไปเกิน 70 % แล้ว นั่นหมายความว่าในแต่ละรถจักรยานยนต์บ้านเรามีมียอดขาย 2 ล้านคัน เป็นฮอนด้าถึง 1.4 ล้านคัน ส่วนที่เหลือก็เป็นยามาฮ่าที่ตามมาห่างเกือบ 20 % ที่เหลือเป็นกายแง่ชิงกันของแบรนด์พระรองอื่นๆ ทั้งซูซูกิ ที่ตลาดภาคใต้ถือว่าเป็นตลาดใหญ่และมีส่วนแบ่งตลาดมากที่สุด คาวาซากิ ไทเกอร์ แพลททินั่ม เจอาร์ ลี่ฟาน รวมถึงแบรนด์รถหรูกลุ่มไทรอั้ม ดูคาติ บีเอ็ม ฯลฯ

การครองตลาดนั้นก็ต้องบอกว่ายกให้ฮอนด้าไปเลยส่วนที่สาหัสสุดๆ ยามนี้ก็คงเป็นซูซูกิ การสู้ในตลาดรถครอบครัวและรถเอ.ที.นั้นแข่งขันสูงมาก ฮอนด้าเป็นผู้นนำทั้ง 2 ตลาด ตามด้วยยามาฮ่า และซูซูกิ วันนี้ดีลเลอร์ซูซูกิ หลายเจ้าต้องปรับแผนที่เคยขายซูซูกิอย่างเดียวกลับมาขายทุกยี่ห้อเพื่อเพิ่มยอดขาย เพิ่มจุดสนใจ และการอยู่รอดในยุคตลาดที่แข่งขันดุดันและผู้บริโภคมีทางเลือกที่หลากหลายและเปิดกว้างมากยิ่งขึ้น

ตลาดรถจักรยานยนต์ ตลาดใหญ่ที่สุดก็เป็นรถครอบครัวอย่างเวฟ สแมช สปาร์ค ดรีม อีกลุ่มที่ส่วนแบ่งใกล้เคียงกันก็เป็นกลุ่มรถออโตเมติก หรือรถเอ.ที. สกู๊ปปี้ ฟีโน่ มิโอ คลิก สเต็ป เจลาโต้ ซึ่งมีส่วนครองตลาดรวม 2 ตลาดก็เกือบ 80% แล้ว ฉะนั้นอย่าได้แปลกใจว่าทำไมรถแบรนด์ต่างๆ จึงมุ่งมาเจาะตลาดนี้ หากนับแบรนด์ที่นึกออกจำได้ แรกๆ ก็คงเป็นไทเกอร์ แบรนด์สัญชาติไทยที่พยายามแจ้งเกิดแต่ดูเหมือนจะไม่สำเร็จ

เช่นเดียวกับแบรนด์เจอาร์ดี สัญชาติมาเลเซีย ที่มาตั้งรกรากโรงงานที่บ้านเราเดินแผนการตลาดแบบเต็มสูบ ออกรถมาหลายรุ่นสุดท้ายต้องขายคันแถมคันและปิดตัวหายไปในที่สุด แบรนด์สัญชาติดูเหมือนจะโดนใจนักลงทุนหลายรายขนกันมาทำตลาดที่ประเทศไทย มีการตั้งโรงง่านประกอบเพื่อที่จะหวังมาตีตลาดให้แตกบ้างแต่สุดท้ายก็ยังไม่เห็นค่ายไหนแจ้งเกิดได้เต็มตัวเลยสักค่าย แพลททินั่ม สัญชาติจีนที่มาแบบสวยหรูก็เริ่มหายไปและทิ้งรอยแผลให้ผู้จำหน่ายบ้านเราได้จดจำกันด้วย รวมถึงแบรนด์ริวก้า ที่แซวกันว่าซื้อมาลิวจริงๆ

แบรนด์ลี่ฟาน ที่ดูเหมือนว่ากำลังทำตลาดอย่างแข็งขันหวังที่จะมีที่ยืนในเวทีตลาดรถอันเจาะยากแสนยากของเมืองไทย ผมเคยคุยกับผู้ช่ำชองในวงการธุรกิจยานยนต์ถามว่าทำไมค่ายรถใหม่ๆ ถึงแจ่งเกิดในบ้านเราไม่ได้เลย คำตอบที่ได้รับคือ อย่างแรกต้องยอมรับว่าผู้นำตลาดอย่างฮอนด้า เขาเหนียวจริงๆ รถออกมาทุกรุ่น ขายได้หมด และฮอนด้าเองก็ให้ความสำคัญกับประเทศไทยมาก มีโรงงานผลิต ประกอบ และใช้วิศวกรชาวไทยเข้าไปมีส่วนร่วมในการออกแบบรถให้ตรงกับความต้องการของผู้บริโภคมากยิ่งขึ้น ผนวกกับความเป็นผุ้นำในตลาดรถสี่จังหวะ ที่มีฮอนด้าดรีม ครองใจมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่

ขณะที่ยามาฮ่า วันนี้รถที่ผลิตและประกอบในไทยมีเพียงบางรุ่นเท่านั้นที่เหลือใช้โรงงานเวียดนาม เช่นเดียวกับซูซูกิ ที่ตลาดใหญ่เขาอยู่ที่อินโดนีเซีย รถส่วนใหญ่จึงมาแบบไม่ค่อยโดนใจคนไทย ส่วนคาวาซากิ ก็พลิกไปเล่นตลาดรถเฉพาะกลุ่ม ทั้งบิ๊กไบค์ มินิบิ๊กไบค์ ซึ่งไม่ต้องเหนื่อยกับการมาไล่กับผู้นำตลาดเบอร์ 1-2-3 วันนี้เมื่อมองส่วนแบ่งตลาด